Το σχολικό βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού δεν πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις και αναιρεί τη δυνατότητα διεύρυνσης της ιστορικής γνώσης. Στην αντίθεση, επιβάλλει ένα μοντέλο μηχανιστικής απομνημόνευσης και προωθεί μια στρεβλή αντίληψη για τα γεγονότα. Αυτό είναι προφανές σε παραδείγματα που σχετίζονται με την πολιτική του Μεταξά και τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Στις σελίδες 201 και 205 του βιβλίου, αναφέρεται ότι ο Μεταξάς “επιχείρησε” να προσεγγίσει τους αγρότες και τους εργάτες. Η άποψη αυτή, που παρουσιάζεται ως θετική, είναι όχι μόνο ανακριβής, αλλά και παραπλανητική, καθώς η δικτατορία δεν ενδιαφερόταν για τις ανάγκες αυτών των κοινωνικών ομάδων. Αντίθετα, η πολιτική της 4ης Αυγούστου ήταν μιλιταριστική και αποσκοπούσε στη δημιουργία ενός κράτους τρόμου που προετοίμασε την Ελλάδα για την κατοχή.
Η φράση “εξ ονόματος όλων των Ελλήνων” είναι άλλη μια ένδειξη της επιχείρησης εξωραϊσμού του δικτατορικού καθεστώτος. Ένας δικτάτορας δεν μπορεί να εκπροσωπεί την πλειοψηφία του λαού, και οι συγγραφείς του βιβλίου φαίνεται να αποφεύγουν να αναγνωρίσουν την αλήθεια αυτή. Το “όχι” του Μεταξά στο ιταλικό τελεσίγραφο παρουσιάζεται ως επιτυχία του καθεστώτος, αλλά αυτή η κατανόηση αποτελεί μια απόπειρα να αναδείξει τη δικτατορία ως ηγετική μορφή στην ιστορική αφήγηση.
Η ορθή αποτύπωση της ιστορικής αλήθειας συνιστά υποχρέωση και ευθύνη των ιστορικών συγγραφέων. Αυτοί πρέπει να είναι ανεξάρτητοι από προπαγανδιστικά κίνητρα και να επιδιώκουν τη διάσωση της πραγματικής ιστορίας, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι μαθητές δεν θα παρασυρθούν σε ιστορική άγνοια και εθνική αμνησία. Είναι αναγκαία η αναθεώρηση του εκπαιδευτικού υλικού ώστε να προάγεται μια νηφάλια και ειλικρινής προσέγγιση στην Ιστορία.
Πηγή: documentonews.gr